شیر های کنترل خودکار و مکانیزم قطع خطوط انتقال Automatic control valves and transmission line disconnection mechanism

گاز طبيعي در اعماق زمين و تحت فشار بسيار بالا قرار دارد و براي رسيدن به مصرف كنندگان، ابتدا بايستي از
عمق زمين استخراج گرديده و سپس جهت استفاده براي مصرف كنندگان بطور مناسب شرايط دهي گردد. بدين
منظور پس از استخراج از چاهها، گاز طبيعي پالايش و شرايط دهي اوليه شده (مخصوصا از جهت تنظيم فشار
گاز) و آماده انتقال و تحويل به مصرف كننده مي گردد. دو روش عمده براي انتقال گاز وجود دارد: اول، توسط
تزريق گاز به مخازن فلزي و تحويل مخازن به مصرف كننده و دوم، استفاده از خطوط لوله انتقال گاز كه روشي
مناسب تر و مقرون به صرفه تر است. در كشورمان نيز قسمت اعظم انتقال گاز توسط خطوط لوله انجام مي گيرد
كه بصورت يك شبكه با طول مجموع خطوط لوله بيش از 31,000 كيلومتر تا سايز حداكثر " 56 تشكيل يافته
است.
براي انتقال مطمئن گاز در مسير خطوط لوله، دو دسته تاسيسات مهم نصب مي شوند:
1. تاسيسات تقويت فشار. اين تاسيسات جهت جبران افت فشار ناشي از حركت سيال در خطوط لوله، در
فواصل مشخص، بطور متوسط 100 كيلومتر، احداث مي شوند. در اين تاسيسات با استفاده از كمپرسورهاي گاز و
با نسبتهاي معين، گاز كم فشار ورودي به گاز پرفشار خروجي تبديل م يشود.
2. ايستگاههاي شير بين راهي خطوط لوله. شيرهاي بين راهي وظيفه قطع و وصل جريان گاز در خطوط
انتقال را در برعهده دارند. در صورتي كه نياز به تعمير خط لوله بوده يا حادثه اي در خطوط رخ دهد، با بستن
شيرهاي طرفين قطعه معيوب يا تحت تعمير، گاز اين قطعه تخليه شده تعميرات انجام مي شود.
شيرهاي بين راهي خطوط لوله از نوع توپي 1 يا دروازه اي 2 مي باشند. مطابق شكل ( 1-م)، در كنار شيرهاي
اصلي، دو شير فرعي بنام كنارگذر 3 جهت ايجاد يك مسير موازي شير اصلي و يك شير ديگر بنام تخليه 4 جهت
تخليه گاز لوله نصب مي شوند.