شیر های ایمنی سر چاهی

زمانیکه اولین چاه نفت حفاری گردید به علت عدم وجود تکنولوژی پیشرفته و نداشتن تجربه و دانش فنی کافی ، چاه با یک لوله جداری و تاج چاه با یک عدد شیر دروازه ای ، تکمیل و مورد بهره برداری قرار گرفت. با توجه به نیاز روز افزون به نفت و نتیجتا پیشرفت تکنولوژی حفاری ، ابزار ، ادوات و تسهیلات کاربردی تغییر یافت و همزمان مسئله ایمنی عملیات جهت جلوگیری از خسارات جانی و مالی اهمیت یافت افزایش تعداد شیرهای دروازه ای تاج چاه جهت ایمن سازی پاسخگو نبود و ضرورت بسته شدن خودکار چاه بهنگام بروز خطر احساس میگردید . طراحی سیستمی بنام محرکه که بتواند شیر دروازه ایی را بطور خودکار و بدون نیاز به انسان ببندد اولین گام بود و شیر مذکور شیر ایمنی سرچاهی نامیده شد. موفق آمیز بودن طرح اولیه باعث ساخت انواع شیرهای ایمنی منجمله شیرهای فورانگیر دکلهای حفاری گردید و نصب آنها بهنگام  عملیات حفاری و در مراحل تکمیل و تولید از اهم استانداردهای صنعت نفت شد . بمنظور اشنایی با نحوه کار شیر ایمنی و وجود مجموعه ایی برای استفاده دیگران ، کتابچه پیوست تحت عنوان شیرهای ایمنی سرچاهی تهیه گردید .